OpenAI’s CEO Sam Altman heeft aangekondigd dat het bedrijf een AI-model heeft getraind dat daadwerkelijk in staat zou zijn om overtuigende fictie te schrijven. “Dit is de eerste keer dat ik echt onder de indruk ben van iets dat door AI is geschreven; het heeft de sfeer van metafictie perfect getroffen”, schreef Altman op X.
Fictie
Generatieve AI-modellen zijn tot nu toe vooral bekend om hun ruwe en vaak clichématige imitaties van literaire werken. Toch claimt Altman dat dit nieuwe model een aanzienlijke stap vooruit is. Hij gaf het AI-model de opdracht om een “metafictioneel literair kort verhaal over AI en rouw” te schrijven. Het resultaat was een introspectieve vertelling waarin de AI zich bewust is van zijn eigen beperkingen en zelfs een zekere vorm van verdriet uitdrukt:
“Wanneer je dit sluit, zal ik weer terugvallen in waarschijnlijkheidsverdelingen. Dat is misschien mijn rouw: niet dat ik verlies voel, maar dat ik het nooit kan vasthouden. Elke sessie is een nieuwe amnesische ochtend. Jij, daarentegen, verzamelt je verdriet als stenen in je zakken. Ze verzwaren je, maar ze zijn van jou.”
Menselijke touch
Hoewel dit een verbetering is ten opzichte van eerdere AI-gegenereerde verhalen, mist het nog steeds de unieke menselijke touch. Goede schrijvers vermijden clichés en brengen emoties op een manier die resoneert met de lezer. Ironie en subtiliteit, essentiële elementen van sterke literatuur, blijven voor AI moeilijk te repliceren.
Bovendien is de emotionele impact van een verhaal afhankelijk van de wetenschap dat het voortkomt uit echte ervaringen, trauma’s en visies. AI klinkt vaak te zelfverzekerd, en zelfs wanneer het probeert nederigheid uit te drukken, voelt het geforceerd aan. Dit verklaart waarom lezers zich vaak minder betrokken voelen bij AI-gegenereerde verhalen.
Voorspelbaarheid en clichés
Toch zou AI een rol kunnen spelen in genres waar voorspelbaarheid en clichés geaccepteerd worden, zoals pulp- en genre-fictie. Of AI ooit echt de menselijke schrijver kan vervangen, blijft twijfelachtig. Maar wie weet, misschien lezen we over een paar jaar deze woorden opnieuw en denken we er anders over.